ฝัน

ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ต่างก็ความฝันด้วยกันทั้งนั้น ความฝันคือมโนภาพสิ่งที่ยังไม่เกิดหรือยังไม่ได้ในขณะนั้น แต่ผู้ฝันปรารถนาอยากได้หรืออยากมี ขนาดของความฝันแตกต่างกัน มีตั้งแต่ฝันเล็กๆ ไปจนถึงฝันใหญ่ๆ ฝันที่เป็นไปไม่ได้ จนถึงฝันที่เป็นไปได้ หรือฝันที่ไม่เคยเชื่อมาก่อนเลยว่าจะเป็นไปได้ แต่ก็กลับเป็นไปได้ในที่สุด

บางท่านฝันแล้วมีความสุข และบางท่านกลับมีความทุกข์ที่เกิดจากความฝัน บางคนเคยฝันอย่างหนึ่ง และความฝันนั้นยังคงอยู่จนถึงปัจจุบัน หรือ ฝันที่เคยฝัน ปัจจุบันไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป เพราะผู้ฝันได้สำเร็จตามที่ได้ฝันแล้ว หรือเวลาล่วงเลยไปจนไม่คิดฝันเช่นนั้นอีกต่อไป

ไม่ว่าเราจะเรียกความคิดความปรารถนาในอนาคตเป็นความฝันหรือไม่ใช่ก็ตาม แต่ทุกคนต่างก็หลีกหนีความฝันไปไม่พ้น ส่วนความฝันนั้นจะดีหรือไม่ดี มีประโยชน์หรือมีโทษก็ขึ้นอยู่กับว่าเราฝันอย่างไร รันเรื่องอะไร แต่ความฝันที่กล่าวนี้เป็นคนละเรื่องกับความฝันในขณะที่เรานอนหลับ เป็นความฝันในขณะตื่นหรือที่บางท่านเรียกว่า “ฝันกลางวัน” เราแบ่งความฝันเช่นนี้ออกได้เป็นสามประเภท กล่าวคือ

ประเภทแรก “ฝันเฟื่อง” คนที่ฝันเฟื่องเป็นคนที่ฝันไปเรื่อยๆ ฝันฟุ้งไปต่าง ๆนานา ซึ่งเรามักจะพบการฝันเฟื่องในตัวคนอื่นที่เราได้พูดคุยด้วย หรือแม้กระทั่งตัวเราเอง เช่นฝันอยากเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของโลก ฝันอยากเป็นซุปเปอร์แมน ฝันอยากเป็นนายกรัฐมนตรี อยากเป็นอมตะ อยากอิ่มทิพย์ อยากท่องเที่ยวทุกวันโดยไม่ต้องทำงาน อยากมีคนรักที่หน้าตาสวยหรือหน้าตาหล่อเหลา ฝันเฟื่องนี้ ฝันแล้วฝันอีก มีความสุขกับความฝัน แต่ในความเป็นจริงจะแตกต่างกับความฝันราวฟ้ากับดิน บางครั้งเราเรียกว่า เป็นการสร้างวิมานในอากาศ ลอยเคว้งคว้างไปมา... เพราะได้แต่ฝัน แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีการกระทำอะไรใดๆ กับความฝันนั้น

บางคนพอเลิกฝัน แล้วก็มาวุ่นวายใจ หงุดหงิด หรือท้อแท้กับชีวิต ไม่พอใจชีวิตที่เป็นอยู่ รู้สึกว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรมกับตนเอง แล้วก็มองหาความฝันใหม่ๆ เพ้อไปเรื่อยๆ ฝันในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ จึงไม่ได้ลงมือทำอะไร มีแต่พูดมาพูดไป ในสิ่งที่ตัวเองคิดฝัน ถ้ามองดูแล้ว ความฝันอย่างนี้ก็ทำให้ชีวิตสนุกไปวันๆ แต่ถ้าคิดมาก อาจมองได้ว่าคนที่เพ้อฝันนั้นไม่บ้าก็บอแล้ว

ประเภทที่สอง “ฝันฝ่อ” ฝันประเภทนี้ผู้ฝันอยากเป็นโน่นเป็นนี่ ไม่ได้เพ้อ ไม่ได้ลอย ไม่ได้ฟุ้งแบบประเภทแรก ฝันจุดประกายฝันของตนเอง แต่แล้วก็ดับประกายฝันของตนเองเช่นเดียวกัน เมื่อเริ่มฝันอะไรก็มักจะรีบหักล้างตนเอง ว่าอ้ายที่คิดที่ฝันนั้นไม่มีทางเป็นไปได้ ทั้งๆ ที่น่าจะเป็นไปได้ บางคนก็เริ่มทำตามความฝัน และจู่ ๆ ก็หยุดก้าวต่อไป แล้วเดินหนีจากความฝันนั้นเอาเสียเฉยๆ ด้วยความคิดว่า “ลำบาก” “มันเป็นไปไม่ได้หรอก คนอย่างฉัน”

ตัวอย่างเช่น “ฉันอยากจะเป็นพนักงานดีเด่น พนักงานตัวอย่างในองค์กร ทำให้เพื่อนร่วมงานชื่นชม หัวหน้ารัก...” แต่ “ฉันเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะเพื่อนๆ ก็ไม่ชอบฉัน หัวหน้าก็ลำเอียง จะเป็นพนักงานดีเด่น ให้เขาชอบให้เขารักได้อย่างไร” บางท่านฝันอยากเรียนต่อสูงๆ แต่แล้วก็บอกว่าเป็นไปไม่ได้หรอก เราไม่มีเงิน เราสติปัญญาไม่ดี สอบเข้าเรียนต่อไม่ได้แน่นอน

คนประเภทนี้ ฝันไป แล้วก็ไล่ฆ่าความฝันไปด้วยพร้อมๆ กัน จึงไม่ได้ลงมือทำ ไม่กล้าสานฝันต่อ บางครั้งมีโอกาสก็ไม่คว้าแต่กลับเดินหนี ตัวอย่างเช่น มีโอกาสจะได้แสดงความสามารถให้ปรากฏ กลับใจฝ่อ “ไม่เอา...ไม่กล้า...กลัวพลาด ให้คนอื่นทำเถอะ เขาเก่งกว่า” เริ่มต้นดูเหมือนจะดี...แต่กลับลำกลางทาง ทำให้ความฝัน เป็นฝ่อในที่สุด

ประเภทที่สาม “ฝันใฝ่” ประเภทนี้ เริ่มจากมีความฝัน และเริ่มเดินตามความใฝ่ฝันของตนเอง และพยายามเข้าใกล้ความฝัน เพื่อให้ความฝันใฝ่ เป็น “ฝันที่เป็นจริง” ผู้ที่เป็นคนกลุ่มนี้จะมีความเพียรพยายาม และมีความอดทน ด้วยการลงมือทำ เพื่อสาวความฝันให้ใกล้ตัว สานความันใฝ่ให้สำเร็จ บางทีเราก็เรียกคนกลุ่มนี้ว่า “นักล่าฝัน”

หากเราได้อ่านหนังสือชีวประวัติคนที่ประสบความสำเร็จมีชื่อเสียง หลายคนจะเล่าถึงความฝันสมัยเด็กๆ ซึ่งหากย้อนเวลาลงไป เขาคงไม่คิดว่าเขาจะเป็นเช่นปัจจุบันนี้ได้ สิ่งที่คนกลุ่มนี้ได้ทำคือ ทำอยู่ตลอดเวลาเพื่อสู่เส้นทางเดินสู่ความฝันของตนเอง ไม่ว่าเขาจะอายุมากน้อยเพียงใดก็ตาม เส้นทางสู่ความฝันจะมีอุปสรรค หรือสิ่งท้าทาย มีสิ่งที่ทดสอบความอดทนและความพยายามของเขา แต่เขาก็ไม่ฝ่อไม่ท้อหรือล้มเลิกความฝันของตนเอง เขาสู้เพื่อฝันของเขา เขาไม่ล้ม ไม่ละ ไม่เลิก ที่จะก้าวต่อไป แล้วชัยชนะก็เป็นของเขา

จะว่าไปแล้ว คนจำนวนมาก “ฝันเฟื่อง” มีความสุขกับโลกของความฝัน แต่มีทุกข์กับโลกของความเป็นจริง คนอีกจำนวนหนึ่ง มีความฝัน แต่เอาโลกขณะนั้นของตนเองมาสกัดกั้นความฝันของตนเอง และพันธนาการไม่ให้เติบโตงอกงามไปกับความฝัน และมีจำนวนหนึ่งที่ กล้าฝัน แล้วก็กล้าใฝ่ กล้าฟัน กล้าฝ่า เพื่อให้คนเองได้มาในสิ่งที่ตนเองใฝ่ฝัน ด้วยการตั้งเป้าหมายเพื่อให้ตนเองมุ่งมั่นเพื่อก้าวสู่ความสำเร็จ คนกลุ่มนี้จึง “ฝันได้ไกลและไปได้ถึง”

กลับมาพิจารณาตัวเราเองว่า เรานั้นเป็นคนที่มีความฝันแบบใด

ประเภทคิดฝันอะไร หรือเรื่องใดที่เป็นไปไม่ได้ “ฝันเฟื่อง”

ประเภทคิดฝัน แต่ไม่ลงมือทำ เป็นคนประเภท อยาก...แต่ อยาก...แต่ ยอมแพ้เสียตั้งแต่ยังไม่ลงมือทำ หรือ ทำไปได้สักพักแล้วตัดใจยกธงขาวยอมแพ้เอาดื้อๆ “ฝันฝ่อ” ทำให้ชีวิตสับสน รู้สึกว่าอะไรๆ ก็ไม่เคยสำเร็จ ฝ่อในทุกเรื่องนั้น

หรือ ประเภท ตามทางฝัน สร้างฝันให้เป็นจริง “ฝันใฝ่” คนท้อแท้จะคิดว่า ตนเองทำไม่ได้ ทำไม่ได้จริงๆ ไม่มีทางเป็นไปได้ ฝันนั้นไกลเกินกว่าที่จะเอื้อม คนพยายามจะพูดว่า ขอลองทำก่อน ลองทำดู พอเห็นความฝันอยู่รำไร คนอดทนจะพูดว่า พลาดแล้วทำใหม่ ผิดเพื่อถูก ไม่เป็นไรเราเริ่มใหม่ได้เสมอ เราเห็นแสงแห่งความฝันแล้ว

คนสำเร็จ จะพูดว่า ทำได้แล้ว สามารถทำได้อีก และทำได้ดีขึ้นๆ หรือมากกว่าเดิม ความฝันนั้นคือความจริง พร้อมสำรวจฝัน สร้างฝัน สานฝัน สนุกกับการฝันใฝ่ เพื่อฝันนั้นเป็นจริงให้ได้

ก่อนจบ ขอนำวาทะข้อแนะนำของ Steve Job บางประการนำเสนอแด่ท่านผู้ฝันใฝ่ว่าดังนี้

จงเริ่มต้นอย่างไร้กังวล ทำด้วยความห้าวหาญ

มองหาสิ่งใหม่ๆ ความคิดใหม่มาปฏิบัติ จงเปลี่ยนแปลงตนเอง คนที่ไม่เปลี่ยนแปลงตนเองอย่าหวังว่าจะดีขึ้นกว่าเดิม

อย่าให้ใคร หรือคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งมาตัดสินชี้ชะตาชีวิตของเราเอง จงใช้ชีวิตในแบบของตัวเราเอง

จงค้นหาความทะเยอทะยานและความปรารถนาที่แท้จริง มองหาความเป็นเลิศให้กับเราให้ได้

ไม่ลองไม่รู้ จงทำในสิ่งที่ดีที่สุด อย่ามัวหยุดนิ่งอยู่กับที่ เวลาไม่คอยใคร

เงินไม่ใช่คำตอบของชีวิต คุณค่าของเราคือทำประโยชน์แก่โลก

จงคิดนอกกรอบ เพื่อสร้างนวัตกรรมใหม่ๆ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้น

ทำให้เต็มที่ เพราะเป้าหมายมีไว้ให้พุ่งชนและพิชิต

ความเรียบง่ายคืออาวุธลับ และอำนาจที่จะทำให้พิชิตความสำเร็จ

ลำดับความสำคัญอย่างชัดเจนและอย่างระมัดระวัง

จงภูมิใจในสิ่งที่ยังไม่ได้ลงมือทำ เท่ากับสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว

จุดยืนของตนเอง คือสิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุด แบรนด์ของเรา เป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดในชีวิต

อ่านเรื่องความฝันแล้ว พร้อมสำรวจฝัน สร้างฝัน สานฝัน สนุกกับการล่าฝัน เพื่อให้ฝันกลายเป็นจริงแล้วหรือยังครับ

#wordofwisdom #management #Lifestyle