เปิดทำเนียบสุดยอดนักบริหารแห่งปี 2558 : พิธา ลิ้มเจริญรัตน์

THE TOP 100 EXECUTIVES OF THE YEAR 2015 : การจะเริ่มธุรกิจสมัยนี้ต้องคิดอีกและยังต้องคิดให้ถ้วนถี่ เพราะการแข่งขันสูงมาก ใครสายป่านไม่ยาวจริงโอกาสประสบความสำเร็จแทบจะเป็นศูนย์ หลายคนจึงไม่กล้าลงแรงลงใจทำให้ฝันเป็นจริง โดยเฉพาะ พิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ที่ไม่ย่อท้อ กล้าเดินหน้า ใช้สองมือหนึ่งสมองลงมือทำและแก้ปัญหาต่างๆ จนกระทั่งประสบความสำเร็จในที่สุด

พิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ต้องรับหน้าที่หัวเรือใหญ่ของ บริษัท ซีอีโอ อกริฟู้ด จำกัด ผู้ผลิตน้ำมันรำข้าวดิบและรำข้าวสกัดไขมัน หลังจากบิดาเสียชีวิตภายหลังตั้งบริษัทได้เพียง 3 เดือน บริษัทที่เริ่มตั้งไข่และหนี้สินกว่าร้อยล้านบาท ทำให้พิธาไม่มีเวลาท้อ เขาเผชิญหน้ากับปัญหาทุกอย่าง กระทั่งได้รับความเชื่อมั่นจากโรงสี ลูกค้า และธนาคาร ปัจจุบันบริษัทของเขามีรายได้รวมแตะหลักพันล้านบาท และขึ้นแท่นผู้ผลิตน้ำมันรำข้าวรายใหญ่อันดับ 3 ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ธุรกิจของผมดูเหมือนยาก แต่ผมคิดกลับกันว่า ถ้าง่ายๆ ใครก็ทำมันขึ้นอยู่กับว่าเราต้องการสร้างธุรกิจขนาดไหน...ผมพอใจกับการเป็นเจ้าป่าในธุรกิจเล็ก มากกว่าเป็นหนูในธุรกิจน้ำมันปาล์ม

พวกเราคนรุ่นใหม่หลายๆ คนมีปณิธาน มีความฝันที่ยิ่งใหญ่ แต่คนหลายคน “ยอมจน” เมื่อประสบความสำเร็จในระดับหนึ่งเพราะคิดว่าเรารอดแล้ว ปลอดภัยแล้ว แต่ในความเป็นจริง เมื่อเทียบกับศักยภาพของเราแล้ว เราอาจจะสร้างสรรค์ทำงานดีๆ เพื่อตัว-เองหรือสังคม หรือแม้กระทั่งมนุษยชาติเลยก็เป็นได้ ที่จะบอกว่าเรา “ยอมจน” หรือ “ไปต่อ” เป็นปัจจัยหนึ่งที่แยกความเป็นสมัครเล่นกับมืออาชีพได้อย่างชัดเจน

บางคนอาจจะบอกว่า คำว่า “ลมบน” เนี่ย บนแค่ไหน ต้องขายให้ได้กี่ร้อยล้าน? ส่งออกไปกี่ประเทศ? มีเงินในบัญชีเท่าไร? ถึงจะพอ? คำตอบของคนอื่นผมไม่ทราบ สำหรับผมแล้วคือ เทียบกับศักยภาพของตัวเองและทีมงาน ผมคิดว่าทีมผมมีศักยภาพสูง มีทีมเวิร์ค มีความรู้เยอะ ถ้าเราขี้เกียจแล้วเอาความ “โอเคแล้ว” พอแล้วมาอ้าง แล้วผมรู้สึกเราทรยศชีวิตเราที่ได้เกิดมา มีความรู้ความสามารถ มีความโชคดีของชีวิต พวกเราควรจะทำให้คุ้มกับศักยภาพของเรา

ปีแรกหลังจากเปิดบริษัทอย่างล้มลุก คลุกคลาน เต็มไปด้วยหนี้สินและทรัพย์สินที่ใช้ไม่ได้ เราปรับโครงสร้างอย่างหนักและเรียกความเชื่อมั่นของผู้เกี่ยวข้องกลับมาได้ ในระยะเวลาอันสั้น ปีนั้นเรามียอดขาย 300 กว่าล้าน ถ้าผมจำไม่ผิด ตอนนั้นความโล่งใจเข้ามาว่าอย่างน้อยในวัย 25 ปี เรารอดแล้ว แต่ความรู้สึกนั้นก็ใช่ว่าจะทำให้พวกเราหยุดที่จะคิด หยุดที่จะทำเพื่อให้ก้าวกระโดดไปต่อให้ถึงฝั่งฝันตามวิสัยทัศน์ ตามศักยภาพ

ความก้าวหน้าจะต้องไปต่อ ทำให้เราประสบ-ความสำเร็จต่อมาในปีต่อๆ มา มียอดขายเพิ่มขึ้น 1 เท่าตัวเป็น 700 ล้านบาท เครื่องจักรประสิทธิภาพสูงขึ้น ใหญ่ขึ้น มีระบบมากขึ้น ความสามารถในการแข่งขันมากขึ้น จนกระทั่งทุกวันนี้ เรายังลงทุนกับคน กับเครื่องจักร กับระบบ เพื่อเป้าหมาย เพื่อวิสัยทัศน์ เพื่อศักยภาพที่เราเคยตั้งไว้ร่วมกัน

สำหรับเคล็ดลับของความสำเร็จนั้นเราต้องสร้างความน่าเชื่อถือให้ตนเอง ต้องหาความรู้ใส่ตัวให้มากที่สุด ทั้งจากการติดตามข่าวสารบ้านเมือง ข่าวสารในแวดวงธุรกิจ พูดคุยกับทุกคนเพื่อหาความรู้ รู้ให้จริงและรู้ให้รอบมากที่สุด ไม่ใช่รู้แต่ธุรกิจของตนอย่างเดียว สองมือคือทัพหน้าของสมอง ต้องลงมือปฏิบัติ เมื่อปฏิบัติไปแล้วหากผิดพลาดก็เรียนรู้เป็นบทเรียนและนำมาแก้ไข พร้อมกับพัฒนาต่อไปให้มากสุด

และสุดท้ายคือต้องอดทน บางคนเจอปัญหาก็โกรธตัวเอง โกรธคนอื่น แล้วก็ไม่ทนอะไร ทั้งที่ทุกคนเกิดมาต้องเจอความทุกข์ ต้องรู้จักศิลปะแห่งความเพิกเฉย ใครขัดใจเรา เราต้องข่มใจและสู้ต่อ หากทำได้ก็จะประสบความสำเร็จได้ไม่ยาก

ปล.ท่านผู้อ่านสามารถอ่านฉบับเต็มและติดตามอ่าน รวมทั้งหมด 100 ท่านได้ในหนังสือ "Top 100 ผู้บริหารแห่งปี 2015"

#vision