ความสำเร็จสมบูรณ์ : ลิงรดน้ำต้นไม้

เคยได้อ่านกลอนบทหนึ่ง เนื้อหาเข้าท่าดี ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า ใครเป็นเจ้าของกลอนบทนี้ เป็นการเปรียบเทียบระหว่าง” คนกับลิง “ เนื้อกลอนว่า

ลิงค่างกลางป่าจับมาหัด สารพัดทำได้ดังใจหมาย

เกิดเป็นคนพากเพียรเรียนแทบตาย หากเอาดีไม่ได้ก็อายลิง

อย่างไรก็ตามผมเชื่อมั่นว่า อย่างไรเสียสติปัญญาและความสามารถของคนนั้นเหนือกว่าลิงมากมาย แต่การที่จะขับพลังสติปัญญาและความสามารถออกมาใช้ของคนนั้น มีปัจจัยแวดล้อมต่างๆ ที่ทำให้แต่ละคนทำได้ไม่เหมือนกัน เช่น ปัจจัยเรื่องเวลาที่ใส่ลงไป ปัจจัยด้านฐานันดร ปัจจัยด้านพฤติกรรมสั่งสม ฯลฯ ทำให้ผลของแต่ละคนออกมาแตกต่างกัน

บังเอิญมีนิทานเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวข้องระหว่างคนกับลิงเรื่องหนึ่ง ก็ไม่รู้อีกว่าใครเป็นเจ้าของเรื่อง เขาเล่าสืบต่อๆ กันมาว่า

ณ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชาวสวนคนหนึ่ง เขาเลี้ยงลิงไว้หลายตัว และพยายามฝึกฝนให้ลิงคอยช่วยงานต่าง ๆ ของเขา อาทิเช่น ปีนต้นมะพร้าวเก็บลูกมะพร้าว รวทั้งฝึกให้ลิงเข้าใจในคำพูดต่าง ๆ ของเขา วันหนึ่งชาวสวนผู้นี้ นึกอยากจะไปที่ยวงานที่มีการฉลองและการละเล่นต่าง ๆ งานนี้มีทุกปี แต่เขาไม่เคยไปเที่ยวเลย เพราะไม่มีใครดูแลสวนให้ เขาจึงคิดจะให้ลิงทำงานให้เขาในช่วงที่เขาไม่อยู่บ้าน จึงเรียกลิงที่เขาเลี้ยงไว้มาประชุม

“ นี่เจ้าลิงทั้งหลาย เจ้ากับข้าก็อยู่ด้วยกันมานานแล้ว ฉันคิดว่าจะไว้วางใจเจ้าสักครั้งหนึ่ง อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์มีงานฉลองในเมือง ข้าไม่เคยได้พักผ่อนเลย จึงอยากจะไปเที่ยวงานนี้ ข้าจึงอยากฝากให้พวกเจ้าได้ดูแลต้นไม้ในสวน เป็นต้น พวกผักผลไม้ที่ข้าปลูกไว้ ซึ่งจะต้องลดน้ำทุกวัน พวกเจ้าพอจะทำได้ไหม “

“ ได้ซิเจ้านาย ว่าแต่ท่านจะให้พวกข้าทำอะไรล่ะ “ เจ้าลิงถาม

“ ก็แค่รดน้ำต้นไม้ที่ข้าพึ่งปลูกไปนี่ให้หน่อย แต่อย่ารดมากจนมันเน่าตายนะ “ คนสวนตอบ

“ แค่นี้เอง เจ้านายไม่ต้องห่วง เรื่องแค่นี้พวกข้าทำได้อยู่แล้ว เจ้านายไปเที่ยวให้สนุกเถิด ขากลับซื้ออะไรอร่อย ๆ มาฝากพวกข้าก็แล้วกัน “ เจ้าลิงจ่าฝูงตอบอย่างมั่นใจ

เมื่อคนสวนเดินทางเข้าเมืองไปแล้ว เจ้าลิงจ่าฝูง ก็เริ่มดำเนินการแจกถังน้ำให้ลูกน้องคนละใบเพื่อไปตักน้ำรดต้นไม้ แต่ก็ไม่แน่ใจว่ารดมากหรือน้อยเกินไป ถ้ารดน้อยต้นไม้ก็จะไม่โตหรือตาย แต่ถ้ารดมากก็จะเน่าตายตามที่เจ้านายบอก มันจึงสั่งฝูงลิงว่า “ เอาอย่างนี้ ให้รดน้ำตามขนาดของต้นไม้ โดยดึงต้นไม้ขึ้นมาดูก่อนว่า รากมันยาวเท่าไร ถ้ารากยาวมากก็รดมาก ๆ ถ้ารากสั้นก็รดน้ำน้อยหน่อย เข้าใจไหม แล้วก็รดแล้วก็ดูด้วยว่ารากมันเปียกน้ำหรือไม่ “ “ เข้าใจครับ หัวหน้า “ ลูกน้องรับคำ ว่าแล้ว ทุกวันฝูงลิงก็ขยันรดน้ำต้นไม้ โดยวิธีดึงต้นไม้ขึ้นมาดูราก แล้วก็ฝังรากลงไปตามเดิม ทำอย่างนี้ทุกวัน ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ พวกต้นไม้ก็ค่อย ๆ ทยอยตายลง แต่ฝูงลิงก็ไม่ลดละความพยายาม พวกมันก็ยังคงทำแบบเดิม ๆ ไปอย่างนั้นทุกวัน ฝ่ายคนสวนเมื่อได้เที่ยวงานรื่นเริงอย่างสนุกสนานใจแล้วก็กลับบ้าน เมื่อเขาเห็นต้นไม้ที่ตนเองปลูกไว้ถูกถอนขึ้นมาดูราก และทยอยตายไปเรื่อย ๆ ก็แทบจะเป็นลมล้มทั้งยืน

การที่ขยันตั้งใจทำงาน โดยไม่รู้ไม่เข้าใจสิ่งที่ตนเองทำ ก็จะเปล่าประโยชน์ และสร้างความเสียหายให้กับตนและองค์กรได้ งานก็จะเสีย หากเพียงมีความขยัน แต่ไม่มีความเฉลียวฉลาด เมื่อเกิดปัญหาก็จะไม่เกิดปัญญาตามมา

จริงอยู่ การงานหรือหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย อาจเรียนรู้หรือเรียนทันกันได้ แต่ทั้งนี้มีปัจจัยที่กำหนดอย่างน้อยสองประการ คือ ปัจจัยเรื่องเวลา และปัจจัยเรื่องการสอนงานและการเรียนรู้ ที่แต่ละคนอาจมีหรือได้รับไม่เท่ากัน ผลก็จะออกมาแตกต่างกัน

จึงมีคำกล่าวกันว่า “ หมั่นศึกษาหาความรู้ในงานอย่างสม่ำเสมอ และพัฒนาให้ก้าวหน้าอยู่ตลอดเวลา “ เพราะทะเลแห่งการเรียนรู้ไม่มีวันสงบนิ่งหรืออิ่มตัว งานบางอย่าง เช่นงานขาย ไม่ต้องเรียนรู้อะไรมากมาย แต่ถ้าพิจารณาให้ถ่องแท้แล้ว การเรียนรู้เพื่อความสำเร็จในงานขายนั้น แทบจะครอบจักรวาล เพราะนอกจากเรียนรู้เรื่องบริษัท เรียนรู้เรื่องธุรกิจ ผลิตภัณฑ์ และการทำงานพื้นฐาน ซึ่งเป็นความรู้เชิงลึกแล้ว การเรียนรู้เรื่องของคน เรื่องจิตวิทยาต่างๆ การพูด และการสร้างสัมพันธภาพกับคนที่เราหมายจะขายผลิตภัณฑ์ให้เขานั้น นับว่าเป็นความรู้เชิงกว้าง

เราสามารถพัฒนาตนเองเป็นคนที่ ” perfect ” เพื่อความเจริญก้าวหน้าอย่างยั่งยืน ” GROWTH ” ในสามประการกล่าวคือ

ประการแรก พัฒนาตนเองให้เป็นคนเก่งที่มีสติปัญญา ใฝ่รู้ รู้จักคิด มีเหตุผล ขยันขันแข็ง พึ่งตนเองได้ มีจิตใจสำนึกผิดชอบต่อส่วนรวม สังคม และประเทศชาติ ไม่สำคัญผิดเป็นถูก หรือถูกเป็นผิด

ประการที่สอง พัฒนาตนเองให้เป็นคนดี มีศีลธรรม ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของศาสนา ประพฤติตนต่อศีลห้า ไม่โกหก หลอกลวง ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม ไม่เล่นการพนันหรืออบายมุขทั้งปวง และไม่ติดต้องยาเสพติด มีเมตตากรุณา กตัญญูรู้คุณ สามัคคีกับเพื่อนร่วมงาน ซือสัตย์สุจริต มีระเบียบวินัย ประพฤติปฏิบัติตามจรรยาบรรณ และมีความเป็นประชาธิปไตย

ประการที่สาม พัฒนาตนเองให้เป็นคนมีความสุข มีสมาธิ สงบ เยือกเย็น แจ่มใส ร่าเริง พอใจในสิ่งที่มี ยินดีในสิ่งที่ทำ ไม่โลภ ไม่หลง บางคนแสวงหาความร่ำรวย แต่อยู่กับความทุกข์ ดังคำพุทธภาษิตว่า "สุขจึงหลง หลงจึงทุกข์" ทำความรู้สึกตนเองให้ได้ ควบคุมตนเองให้ได้

คนที่จะเป็นนักขาย อยู่ในอาชีพระยะยาวนาน หรือเป็นมืออาชีพ ผู้เชี่ยวชาญทางธุรกิจ จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องศึกษาหาความรู้ตลอดเวลา

บุคลากรในองค์กรจึงควรศึกษางานในหน้าที่ของตนเองให้ชัดเจน ตลอดจนการเชื่อมต่อกับหน่วยงานอื่นๆ เพื่อไม่เกิดรอยต่อของงาน ต้องเข้าถึงนโยบายและปณิธานขององค์กร และเสริมกันและกันในองค์กร ปัญหาที่เกิดขึ้นในองค์กรส่วนมาก คือต่างคนต่างทำ หน่วยงานไม่ประสานงานกัน และหนักกว่านั้นก็คือต่างฝ่ายต่างมีอีโก้แรง ไม่ยอมรับกันและกัน

บางท่าน ถ้าทำคนเดียวเก่ง แต่ทำงานร่วมกับเพื่อนไม่ได้ มักจะมีปัญหาขัดแย้งกัน เป็นอย่างนั้นไหม บางคนเพื่อนต้องฟังตนเอง แต่ตนเองไม่เคยฟังใคร

คนที่เป็นหัวหน้า อาจจะเป็นแบบชาวสวนคนนั้น คือใช้คนไม่เหมาะกับงาน ไม่ดูความสามารถเหมาะสมในแต่ละคน บางทีใช้ให้ทำงานโดยคำนึงเพียงความสนิทสนมใกล้ชิด มิได้มองความสามารถ หรือ ในบางครั้งการมอบหมายงานโดยขาดการแนะนำวิธีทำ มอบงานไม่ชัดเจน ไม่มีการสาธิต หรือการติดตามผลการทำงานในระยะเริ่มต้น ในที่สุดก็เกิดการผิดพลาดจนแก้ไขไม่ได้ เป็นการสูญเสียเวลา เสียบุคคลที่ตั้งใจทำงาน

การบริหารคนให้ตรงกับงาน จะมีปัญหาเรื่องหนึ่ง ซึ่งมีทุกองค์กร ผู้บริหารจำต้องหาทางป้องกัน ปราม และยุติโดยเร็วที่สุด ก็คือปัญหาความขัดแย้งในงาน “ คน “ มักจะไม่รู้ขอบเขตและความสามารถของตน รวมทั้งมักจะสรุปเข้าข้างตนเองไว้ก่อนว่า ตนเองคิดดีแล้ว คิดถูกต้องแล้ว เหมาะสมแล้ว จึงมีความขัดแย้งเกิดขึ้นในองค์กร ไม่ค่อยมีผู้ใดยอมรับความบกพร่องของตนเอง ความสามารถด้อยกว่าของตนเอง จึงเป็นเหตุของความขัดแย้ง

ทุกอย่างจะลงเอยได้ด้วยการคุยกันอย่างมีเหตุและผล ความชัดเจน ไม่อึมครึม เป็นที่ตั้ง ซึ่งจะนำพาองค์กรไปสู่ความเจริญเติบโตได้อย่างรวดเร็ว

ไม่ว่าเราจะอยู่ในฐานะงานตำแหน่งใดหรืองานใด ทบทวนตนเองว่า เราเป็นแบบลิงในเรื่อง หรือเป็นแบบคนสวนคนนั้น เรียนรู้ และฝึกฝน อย่าได้เป็นทั้งสองอย่างเลย เพื่อความสำเร็จสมบูรณ์ในองค์กรของเราในเร็ววันนะครับ.

#wordofwisdom